Роҳбари созмони “Ватандор” Додоҷони Атовулло дар саҳифаи фейсбукии худ матлаберо гузоштааст, ки аз чанд ҷиҳат ибратбахш ва қобили мулоҳизаву дастгирист. Ин навиштаҷоти кўтоҳ, вале пурмаъно асрори воқеаҳои зиёдеро ифшо месозад ва то андозае ба баъзе аз саволоти беҷавоб ҷавоб медиҳад. Аввал ин ки чи гуна дар моҳи августи соли 1992 нафарони дигарандешро, ки ҳамсангарӣ бо наҳзатиён доштанд, онҳоро канор зада ба руйхати сиёҳашон ворид намуда ба куштори онҳо дастур фармудаанд, ки дар ин радиф Додоҷони Атоулло ва Ҳоҷиакбар Тураҷонзода буданд.

Рӯсиёҳии ҲНИ дар рад кардани иштироки аъзои ҷоноҷонаш Нахудов, ки бо номи Абусамадов низ машҳур аст дар террори сайёҳони хориҷӣ дар таърихи 29.07.2018с. такроран изҳор гашт. Бобоҷон Қаюмов ҷорчии кӯчабозори назди Балтика, шахси беурзаву нанг, сафедро сиёҳ пиндошта, мардумро ба бероҳа бурда, мулкро хароб карданист. Шумоён норафиқон ифротгароён, ба шумули Б.Қаюмзод, ки думрави кабирӣ ва дигар разилон мебошед, ба гумроҳӣ хонандаро набаред.

Аљиб аст, ки ќудратњои љањонї барои татбиќи манфиатњои худ ва зери назорат нигоњ доштани кишварњои мусулмонї њамеша аз дин ва бовару эътиќодоти мардум суистифод намуда, мисли занбурўѓњои пас аз борон мазњабу равияњои нав ба нав ба вуљуд меоранд. Чунин бархурд боиси он гардидааст, ки њар кадоме аз ин мазњабу равияњо даъво пеш меоваранд, ки гўё онњо њаќанд ва аз «Исломи ноб» њарф мезанананд. Яке аз чунин љараёнњо Салафия ба њисоб меравад. Салафињо аз љониби кишварњои абарќудрат ва ташкилотњову доирањои мазњабии мутаасибу иртиљоии манфиатхоњи баъзе кишварњо созмон дода шуда, маблаѓгузорї мешаванд. Салафиҳо он қадар ҳамоқату таҳаммулнопазирӣ доранд, ки ҳеҷ як аз равияҳои анъанавии исломро қабул надоранд. Онҳо ҳамеша аз методи такфир истифода менамоянд ва аз рӯи таасуб афроди дигар мазҳабу бовару эътиқодотро ба қатл маҳкум мекунанд. Инҳо ҳарчанд хешро салафӣ ва пайрави солеҳ меҳисобанд, аммо аслан хатарноктарин ва таҳаммулнопазиртарин равияи динии муосиранд. Аз рӯи аъмолу корҳое, ки анҷом медиҳанд, Салафињоро  равияи динї њам гуфтан хатост, балки  инњо “сашкаҳо” мебошанд, ки барои манфиати бегонањо бар зидди ватани худ хизмат мекунанд. Дар вакти чанги шахрванди солхои 1992-1993 “вовчик” ва “юрчикхо” пайдо шуда буданд, акнун “сашка” пайдо шуд. Сашкаҳо аслан ҳеҷ иртиботе ба дину оин ва арзишҳои баланди эътиқодӣ надоранд. Дар тафаккури онҳо аз инкишофи пешрафти ҷомеаи инсонӣ хабаре нест. Онҳо мехоҳанд башариятро ба ҳамон асри 6-ум  баргардонанд. Сашкаҳо ришҳои дарози ҷангалӣ доранд, ки ҳеҷ гоҳ ќайчихурдаву мураттаб нест, шояд дар тамоми умр боре собунро надидаву аз он буи фасод ва ҷаҳлу таассуби асримиёнагӣ бармеояд.

Гузоштани тахаллус ва ё кличка на танҳо дар адабиёти бадеӣ, балки дар зиндагии рӯзмарра ҳам маъмул аст. Бинобар ин, тавассути кличка ва ё тахаллус ошкор кардани њайсияти одамон осонтар аст. Аз ин ҷост, ки адибон, махсусан нависандагон дар асарҳои бадеӣ ва публитсистӣ аз ин ин навъи приёми эҷодӣ истифода мебаранд, то ки тору пуди персонажи онҳо ба хонандагон аён гардад. Ва аммо дар ҳаёти сиёсӣ ва набардҳои иттилоотӣ ҳам ин васила ба сифати абзори мафкуравӣ хидмат мекунад ва рўзноманигорон аз он васеъ истифода мебаранд. Манзури мо дар матлаб як «ќањрамон»-и бозињои сиёсӣ аст бо тахаллуси «Гоша». На, гумон накунед, ки мавриди назари мо њунарманди машњури синамои русї Гоша Гутсенко мебошад. Персонаже, ки мо мавриди тасвир ќарор дода, тахаллус-кличкаи «Гоша»-ро ба ӯ нисбат додаем, на ҳунарманди њирфаї, балки бозигари муќаррарї дар сањнањои сиёсї мебошад ва ба нохуни пойи синамогари русї намеарзад. Лаќаб ё кличкаи «Гоша» аз дохили матни фамилияи ў – Гадоев гирифта шудааст, ки бо гадоию гадописандї њамреша аст. Ќаблан аз хонандагон пўзиш мехоњам, ки чунин лаќабро ба ин марди сиёсинамо, вале дар асл, савдогару тољири бењувияту фурсатталаб сазовор донистам.