Гузоштани тахаллус ва ё кличка на танҳо дар адабиёти бадеӣ, балки дар зиндагии рӯзмарра ҳам маъмул аст. Бинобар ин, тавассути кличка ва ё тахаллус ошкор кардани њайсияти одамон осонтар аст. Аз ин ҷост, ки адибон, махсусан нависандагон дар асарҳои бадеӣ ва публитсистӣ аз ин ин навъи приёми эҷодӣ истифода мебаранд, то ки тору пуди персонажи онҳо ба хонандагон аён гардад. Ва аммо дар ҳаёти сиёсӣ ва набардҳои иттилоотӣ ҳам ин васила ба сифати абзори мафкуравӣ хидмат мекунад ва рўзноманигорон аз он васеъ истифода мебаранд. Манзури мо дар матлаб як «ќањрамон»-и бозињои сиёсӣ аст бо тахаллуси «Гоша». На, гумон накунед, ки мавриди назари мо њунарманди машњури синамои русї Гоша Гутсенко мебошад. Персонаже, ки мо мавриди тасвир ќарор дода, тахаллус-кличкаи «Гоша»-ро ба ӯ нисбат додаем, на ҳунарманди њирфаї, балки бозигари муќаррарї дар сањнањои сиёсї мебошад ва ба нохуни пойи синамогари русї намеарзад. Лаќаб ё кличкаи «Гоша» аз дохили матни фамилияи ў – Гадоев гирифта шудааст, ки бо гадоию гадописандї њамреша аст. Ќаблан аз хонандагон пўзиш мехоњам, ки чунин лаќабро ба ин марди сиёсинамо, вале дар асл, савдогару тољири бењувияту фурсатталаб сазовор донистам.

Роҳбарону фаъолони ТТЭ ҲНИ ба ғайр аз террористу экстремист будан боз чунон палиду нобакоранд, ки мислаш дар ҷаҳон нест. Зеро он амалҳои манфуру нангинеро, ки наҳзатиҳо зидди ватану миллати худ анҷом медиҳанд, дар ҷаҳон ягон гурӯҳу ташкилоти ҳамсонашон ҳатто ба худ раво намебинанд. Масалан, туҳматҳое ки наҳзатиҳо нисбат ба мақомот, Ҳукумат ва давлати Тоҷикистон мебофанду паҳн менамоянд,  ягон неруи мухолиф ва ҳатто ҷинояткори давлатҳои дигар дар ҳаққи ҳукуматҳояшон анҷом намедиҳанд. Яке аз разилтарин нафарони наҳзатӣ Сайидюунус аст, ки ягон фурсату имкониятеро аз даст надода, амалҳои душманонаашро бар зидди Тоҷикистон њамоно идома медињад. Сайидюнусро аз як тараф хоҷаҳои шиамазҳабаш ва аз тарафи дигар Кабирї ҳар дам хала мекунанд, ки қарор наистад ва туҳматбофиашро нисбат ба Тоҷикистон давом диҳад. Вале ин амалҳои вай беҳудаанду бо ин роҳи баду хиёнаткоронааш ба мақсади нопоки худ намерасад. Барои мисол ба матлаби охирине ки ӯ зери унвони «Мансурҷон Умаров ва маншаи ифротгароӣ» дар сомонаи ифротиаш нашр кардааст, таваҷҷуҳ мекунем.